Ahalinin Halleri Üzerine!

Sabah erkenden kalktım. Güvercin beslemek kolay iş değil. Kuşları havalandırdım, kümeslerini temizledim, sularını tazeledim, yemlerini verdim, yer kapma kavgalarına müdahil oldum... Sonra balıkları yemledim, sularını tazeledim. Spor salonuna gideceğim. Yolda markete girdim, su, meyve suyu falan almak için. Market yeni açılmış. Kavun karpuz platformu dışarı çıkarılıyor. Kasanın başında hışımla bekleyen bir müşteri. 'Kim bu elimdekilerin parasını alacak' diye bağırıyor. Beş lira etmeyecek ürün için cebinden çıkardığı yüz lira. Kasada bozuk para yok. Kasiyer kız çare arıyor, bir yerlerden para denkleştirmeye çalışıyor. Bir yandan da 'sabahın köründe bu tür durumlar da hep beni bulur' diye söyleniyor. Müşteri ise 'para almayı sevmiyor musunuz' diye kendince üstten takılıyor. 'Para kendilerinin olduğunda elbette almayı sevebilirler ama yazık ki kendilerinin değil' diyorum. 'Ama onlar da para alıyorlar' diyor. 'Evet ama aldıkları para yaptıkları ağır işin karşılığı değil, 949 lira asgari ücret' diyorum. 'Vallaha beğenmiyorlarsa başka bir ülke bulsunlar, bizde böyle' diyor ve hışımla çekip gidiyor. Kasiyer kız da biraz hırt, öyle duygusal olarak pek etkilenmiyor. Müşterinin ardından birer küfür sallıyoruz beraberce! Müşteri mahallede sıklıkla gördüğüm, orta sınıftan olduğu anlaşılan, yaşlı annesi ile gezen, orta yaş civarında eşcinsel bir kişi. Hani insan eşcinsellerden biraz daha farklı sosyal duyarlıklar bekliyor. Ne de olsa toplumun ayrımcılığa uğrayan bir kesimi diye. Ama yazık ki çoğu zaman ezilenler ve/veya ayrımcılığa uğrayanlar birbirlerinin durumlarına karşı daha bir kör ve birbirlerine karşı daha bir kıyıcı olabiliyorlar!