Amaç ve Araç!

Derste Niccolo Machiavelli ile anılan "makyevelist olmak" mefhumundan çıkışla amaç - araç ilişkisini tartıştık. Bir zamanlar anarşist bir dergide gördüğüm bir metaforu örnekledim. Bu metafora göre, bir mahaldeki insanların hepsinin refah içinde ve mutlu yaşama olanağı olacak ancak bir şey pahasına! Küçük bir çocuğa sürekli işkence yapılacak ve o mahalde yaşayan insanlar bu durumun bilgisine sahip olarak yaşamlarını sürdürecekler. Bu koşulda refah içinde yaşamayı ve mutlu olmayı tercih eder misiniz, diye sordum sınıfa. Herkes herhangi bir kayıt koymaksızın "hayır" dedi. Hatta 'buna karşı çıkmak, direnmek gerekir' diyenler oldu. Ama biz, modern toplumlarda belirli bir yaşam standartına sahip olarak yaşayanlar, o metafordaki gibi değil miyiz zaten? Kendi aramızda paylaştığımız refah, mutluluk, inceltilmiş zevkler, ailemiz, evimiz, eşyalarımız, bir bütün halinde yaşamımız, birilerinin gördüğü "işkence", uğradıkları "sömürü" ve yaşadıkları "trajedi" pahasına değil mi?