Güvercinler ve İnsanlar

Güvercinler üremeye programlanmış varlıklardır.
Yeterli yem ve barınacak yer bulduklarında, iklim ve hava koşulları ne olursa olsun, üremeye girişirler.
Öyle ki yavruları henüz tüylenip teleklenmeden yeni yumurtalar üzerine çalışmaya başlarlar.

Kahrolası içgüdü yok mu?

Her ay bir çift yumurta yap, çalı çırpı, çör - çöp bulup folluk hazırla, uzun saatler boyunca follukta yat, yirmibir gün sonra çıkan yavruları boğazından gelen proteinli sıvı ile besle, sonra yediğin yemi ıslatarak yavrulara yedir, onlara güvercin olmayı öğret ve daha sonra başladığın yere geri dönüp aynı süreci tekrarla.

Aslında güvercin olmak güzel birşey olabilirdi; özgürce göklerde süzülmek, başka diyarlar görmek, yeni kuşlar, yeni yaşamlar tanımak...

İnsanlar içgüdüleriyle yönlendirilen varlıklar değildir.
Ağırlıklı olarak sosyal öğrenmelerle yollarını yürürler.
İçinde yaşadıkları toplumun sosyal kodlarına uygun olarak, elverişli koşullar bulduklarında evlenir ve çoluk çocuğa karışırlar.
Aslında koşullar çoğu zaman bunun için pek uygun değildir ama koşulları zorlarlar.

Kahrolası sosyal koşullanma yok mu?

Bir yaşa gel, kurumsal bir sosyal ilişkilenmeye gir, ev bul/al, eşyalarla döşe, çocuk yap, dokuz ay sonra doğan çocuğu dişinden artırdığın ile besle, 'yeme yedir, giyme giydir', sonra insan olmayı öğret ve daha sonra yeni bir çocuk...

Aslında  insan olmak güzel birşey olabilirdi; özgürce gezmek tozmak, başka diyarlar görmek, yeni insanlar, yeni yaşamlar tanımak...